Poezie pakt de stad uit 17 oktober 2008

Fuck, het is tien voor twaalf en kwart over twaalf moet ik al bij het Groninger museum zijn. Ik trek mijn broek, sokken en schoenen aan, geef haar een afscheidskusje en ik loop de deur uit. Eerst moet ik de roosters uit printen voor ‘Sla een brug’. Dit is het onderdeel waarbij jonge talenten op meerdere locaties poezie scanderen. Bewapend met poezie en de roosters kom ik bij het Groninger museum aan waar ik Ruth al zie wachten. Nog geen tien minuten later zit ik met Marjolein, Sasha, Machteld, Jurre, Yi Fong en Michel aan de koffie. Simon Mulder komt wat later, trein vertraging. Ellen Deckwitz heeft zich de dag ervoor hellaas ziek gemeld. Gelukkig kan de nieuwe huisdichter van universiteit ook een aardig woordje dichten dus probleem opgelost.

LOS

Als iedereen z’n rooster, uitleg en gevraagde aandacht heeft gehad is het voor iedereen de tijd om zijn of haar locatie op te zoeken. Ruth, Michel en Simon pakken de poezielimo en rijden naar de Winschoterkade. Marjolein, Sasha en ik maken ons klaar om op te treden. Gelukkig is er publiek. Marjolein Borgors heeft namelijk haar vriendin, moeder en zusje meegenomen. De vader van Sacha Landkroon maakte de foto’s. Nadat we allemaal een paar gedichten hadden voorgedragen besloten we; dat publiek toch wel leuk is, aangezien het publiek oftewel de aanhang van Marjolein weer naar binnen was gegaan. Midden op de brug zien we een klasje middelbare scholieren met A4-tjes. Niet lang nadat we begonnen zijn met optreden komt een ambulance de brug op scheuren. De ambulance is gekomen voor de tweelingzus van Marjolein. Nadat er duidelijk is dat het allemaal wel mee valt komen de eerste flauwe opmerkingen al. ‘Ik dacht dat we poëzie gingen doen in een limo niet in een ambulance.’ Met mijn groepje loop ik naar de Winschoterkade waar we met z’n drietjes twintig minuten lang gedichten voorlezen aan een wilg. Deze wilg was met stomheid geslagen. Dit was hem nog niet eerder overkomen. Ook Jurre vd Berg, Yi Fong Au en Machteld Brands konden rekenen op weinig publiek. Dat lag uiteraard niet aan de dichters. Buiten optreden is altijd een risico omdat publiek dan wel erg makkelijk kan ontkomen aan de poëzie.

Ik besloot met mijn clubje om niet naar de laatste locatie te gaan. Nee, we besloten om eens even te kijken wat er wel niet allemaal in de binnenstad gebeurde wat betreft de poëzie. In de binnenstad waren namelijk dichters die poezie brachten vanaf de balkons. Aan dit onderdeel ‘Schreeuw het van de daken’ deden Sieger MG, Tjitse Hofman, Karel Ten Haaf, Kasper Peters, Elmar Kuiper en Bill Mensema mee. Het gigantische balkon van het grand theater deed ook mee maar dan wel als decor uiteraard.

We Liepen een stukje verder tot de Grote Markt. aldaar zagen we Rense sinkgraven (Stadsdichter, Filosoof, Organisator, rector van de schrijversschool en vriendje van de befaamde schrijfster Liesbeth anokee) staan. Hij was druk bezig met Wopke om de Poëziekeet op de plaats te zetten. Op de grote markt zouden Anneke Claus en Sieger MG namelijk GRATIS poëzieworkshops geven. Dit ging echter bijna niet door omdat de bereden politie Blom in de kraag gegrepen had omdat er geen vergunningen waren. Naja, die waren er wel maar die had Rense. Toen Rense aankwam stond wopke daar met twee agenten en op de achtergrond een smalende Joep van Ruijten (DvhN).

Aan de rand van de grote markt stond een limo. Dat moest de poëzielimo zijn. Dus sleurde ik Sasha, Marjolein en haar vriendin mee de limo in. In een limo met kitsch interieur luisterden we naar poëzie van Andre Degen. Op het Centraal Station waren alle ogen hoopvol op de deur gericht. Dat was snel voorbij toen ik uitstapte.

We waren weer terug bij het Groninger museum waar we met z’n allen bakjes koffie dronken. Een fotograaf vroeg of wij de dichters waren. Ik antwoordde bevestigend. Zelfs al waren we nu met z’n negenen alsnog was er jammerlijk weinig publiek. Ik ontpopte me tot een ware volksmenner en schreeuwde heel wat af om mensen op de hoogte te brengen van dit geweldige poëziespektakel. Dit op aanraden van Rense die net als anneke Claus en Rodaan Al Galidi toevallig langs kwamen en bleven staan om van de poëzie te genieten.

Van vijf tot zes was nog het slotoptreden van de jonge talenten in de basculekelder van de Oosterhavenbrug. Ondertussen moesten Michel en Ruth naar een verjaardagsfeestje en had Yi Fong AU er al helemaal geen zin meer in. Hij zei doodleuk dat hij maandag een tentamen had, dat de organisatie slecht was en weer naar huis ging. Met stomheid geslagen bleef ik met een select groepje over.

Om vijf uur traden we op in de basculekelder van de Oosterhavenbrug. De Kelder was prachtig aangekleed door Liesbeth en Blom. Het was een groot succes. Er waren lantarentjes en goede optredens van de jonge dichters. Ik was trots. Hellaas was er geen publiek om dit te aanschouwen. Er waren zes dichters, vier fotograven drie mensen van de organisatie en de vriendin van Marjolein van wie ik de naam niet meer weet.

Bij het kunstencentrum at ik een broodje. Ik kreeg de taak om een grote bos hartvormige ballonnen aan een bakfiets te bevestigen die bij ‘de Drie uiltjes’ zouden moeten staan. Ik kwam daar. Geen bakfiets. Wel een langharige dichter met een colbertje die flink voor lul stond tegenover de drie uiltjes met een gigantische bos hartvormige ballonnen. Opgelaten en geïrriteerd ging ik terug naar het kunstencentrum. Onderweg kreeg ik nog allerlei opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd in de trant van: ‘Jij bent verliefd’ en ‘Oh wat ben jij romantisch’. Er waren meer mensen die iets van plan waren te zeggen tot ze het onweer op mijn gezicht zagen.

Ik snelde me naar het Ebbinge kwartier waar ik mij aansloot bij de poëtische wandeling. In de schoenenzaak van Wopke stond Rodaan prachtige gedichten te declameren. Op het dak van een studentenhuis genoten we van Saskia de Jong en in de danschool toverde motorman een glimlach op ons gezicht. Toen we naar buiten kwamen raasde daar een bakfiets voorbij. Egbert Hovenkamp zat in de bak van de fiets en las luidkeels poezie voor terwijl Casper Peters achter het stuur zat. Tijdens de route kwamen we ook nog bij Sieger MG. Ik heb zijn optreden niet gezien. Er was namelijk nieuws dat Casper en Egbert een Lesauto hadden geramd. Toen de verzekeringspapieren waren ingevuld en ik het optreden van Marjolein Borgers gemist had was het tijd voor het slot.

In het Prinsentheater moest het gebeuren. Rodaan al Galidi, Saskia de Jong, Paul Jansen, Emiel Matulewicz, Anneke Claus e.v.a. gingen optreden. (sja zo stond het op de flyer) Er was muziek van One Trick Pony en DJ Antipanda. Ook mijn jonge talenten Simon Mulder en Sacha Landkroon traden op. Het toetje van de avond was het duo Hofman en Klug.

Na het optreden kwamen uiteraard de babbels. Arnoud Rigter de stadsdichter van Eindhoven kwam veel naar voren in de gesprekken. De opening van het festival in het gemeente huis was een groot succes geweest. Wethouder Jaap Dijkstra had daar ‘Poezie pakt de stad in’ geopend en waren optredens geweest van Rense Sinkgraven, Hanz Mirck, Harry Zevenbergen en Arnoud Rigter. Positieve geluiden waren er ook over Sacha Landkroon. Alhoewel er ook dichters zijn die echt niet kunnen luisteren naar Sacha en Paul Janssen omdat ze het onsamenhangend gekeutel vinden. ‘In de schaduw van jou wanhoop’* Ook over de poezie van Simon Mulder was hellaas lang niet iedereen overtuigd.

De lantarentjes die we nog hadden van de poëtische route namen we mee naar café Wolthorn. Daar dronken we er nog een paar. Ik kreeg tips van Arjen Nolles over het organiseren van poëtische dingetjes en Rodaan probeerde Saskia de Jong te versieren.

Ik ben in mijn verhaal vergeten om Renee Luth te noemen evenals de luchtpoëzie, zing de stad en het onderdeel met de gedichten van de basisschool (klik op de link voor foto’s). Maar goed het was een drukke dag en ik heb ook weer niet alles gezien.

Het was een indrukwekkende dag.